illegalpoet

kołyszę się na ciepłych płyciznach słonecznej zatoki wszechświata pokryte solą księżycowe skały lśnią mgliście obmywane sepią fale eteru wyrzucają na brzeg oszlifowane gładko fragmenty gwiazd ławica komet świergocząc przecina przestrzeń welonami bieli tęsknota wielorybów miesza się z drganiem kosmicznych niepojętych strun zespajających wszelkie istnienie w uniwersalną harmonię i pochłania mnie ...

ciemność zmrożone słodkie kryształy lśniących gwiazd podzwaniają w oddali zabutelkowani w błękitnej poświacie porastamy miękką ciszą jak mchem łagodniejemy nabieramy ciepła tajemy wracamy do życia światło z wolna napełnia nas ciepłym cydrem morską bryzą astrolabium przestrzeni i czasu układa się w koniunkcję uśmiech bogów galdrastafiry płoną pod skórą drżymy od energii pragniemy wyładowań jestem wiadomością stukotem liter linią telegraficzną roz

jest noc wiatr skowycze pomiędzy żebrami mego własnego Niflheimu jest noc trzaskają lodem mroczne pustkowia krew zamarza na przeklętym szlaku unoszę wzrok jest noc odbite w oczach ognie Muspelheimu płoną dziko w nieskończoności jest noc nawleczony jak kość na rzemienie boskiej jedności splatam się z wszechświatem zaciskam powieki wieczna pieśń przebija mą pierś przerasta światy zapuszcza korzenie wypuszcza gałęzie zawodzę w uniesieniu jesteśmy woalami mgławic magmą śpiącą pod górami pior

rozsiane w miękkości lata okrągłe latarnie tkały między sobą mleczne nici porcelanowych zaśpiewów kolorowe refleksy miasta jak sześciokątne świetliki przemykały ulicami grzechocząc cicho stygnącym kolorem migoczące gwiazdy nasycały noc zapachem słodkich jabłek pragnieniem powrotu do prostszych dni niemalże obcy pijani magią chwyciliśmy swoje dłonie i patrząc ze światłem w oczach w ten sam horyzont marzyliśmy o dwóch różnych spełnieniach.

otwieram się nieskończoność we mnie bierze głęboki oddech i napełniam się wszechświatem przestrzenie płyną przeze mnie spirale galaktyk obmywają mój szkielet wirując mlecznie gwiazdy grzechoczą szklano nawleczone na setki strun ślizgają się przeze mnie migocząc i lśniąc chłód eteru jak atrament sieje ocean w umyśle rwie dzikimi strumieniami wolności ... przewleczony wstęgami wszechświata wpięty w wir odwiecznych ruchów płynę przez nieskończoność poszukując ostateczn

rozpinam się w przetrzeni tysiącami włókien okalam sobą cały świat szukając ciepła przewodzę prądy rozhuczane potoki barw płyną poprzez mnie spienione zgiełkiem nocami oddycham wszechświatem karmię się słoneczną plazmą śpiewając metalowym wielorybom drżę z magnetyzmu rozgarniając sobą setki faktur i otchłani rozsyłam się w przestrzeń szukając ciebie ... spiję twoją agonię z sorbetem potrzaskanych kości rozgryzę twarde ciało twoich ograniczeń i cał

wyciągam dłonie po słońce zagubiłem się w wymieszanym czasie strach i odraza zdławiły wszelką wolę uciekając przed wrzaskiem uwiłem sobie gniazdo z szubienicznych pętli i nowotworu cierpiąc wyskowytałem z siebie wszystkie marzenia aż stałem się pusty ... nagle grzmot odarty ze skorupy łykałem nagim mięsem gęste emocje zachłystywałem się szumiącym szczęściem i płakałem ... marzę i walczę upadam i inspiruję się ofiarowuję pętle bogu modląc się o cud

Stoję na ostrej krawędzi. Dokoła mnie pulsuje i skręca się chaos. Wojny wybuchają i gasną, galaktyki rozbłyskują i giną, obłąkany narkotyczny taniec sprzeczności targa mną na wszelkie strony. Horyzont rozpadł się na wirujące mandale i ostre czarne fraktale. Ledwie kilka kroków od celu straciłem drogę, oślepłem i ogłuchłem od zawodzącego multikoloru wokół. Nie wiem, kim jestem. Nie wiem, kim chciałbym być. Obraz powinności nagle pali mnie żywym ogniem, walczę z pragnieniem wydarcia go z

wojny wzbierają dokoła przeciążony światem tonę lepko w gorzkiej bezwładności przeszłych i przyszłych win spływając koszmarami przesypiam całe dnie budzę się zmęczony ciągłą ucieczką niezdolny do działania odwracam się od wyrzutów w odległe migotliwe nieprawdziwe obrazy ... nocami nie śpię piję gruszki i jem paznokcie wcieram w oczy kwas chcąc oślepnąć lub przejrzeć nie mogąc znieść życia rozpuszczam się w musującym chaosie strachu lęku ża